Osobowość idealnej asystentki
Podczas spotkania Klubu Asystentek, został przeprowadzony warsztat „Świat wartości w pracy asystentki”. Jego efektem była „postać idealnej asystentki”, składająca się z wartości oraz kluczowych kompetencji.
Asystentki były zgodne w poglądach, jak taka postać powinna być zbudowana. Jej „kręgosłupem” lub „tułowiem” były „moralność” i „uczciwość”. „Nogi” były dwie: „poczucie bycia potrzebnym” oraz „chęć pomocy”. W „głowie” zostały umieszczone „szacunek” i „rozwój własny”, a w „sercu” znalazły się „postrzeganie pracy jako wartości samej w sobie” oraz „szeroko pojęte dobro firmy”. Od „tułowia” odchodziło po kilka „rąk” z każdej strony, a były to: „zaangażowanie”, „dyskrecja, lojalność”, „asertywność + dobra organizacja pracy”, „umiejętność słuchania”, „wspieranie szefa”, „umiejętność pracy z ludźmi”, „otwartość i komunikatywność”. Jak można zauważyć, większość „rąk” stanowiły kompetencje zawodowe, co nie jest żadnym zaskoczeniem, ponieważ idealna asystentka musi posiadać je w odpowiedniej jakości i liczbie.
Cechy budowy, sposób konstrukcji „postaci idealnej asystentki” stworzonej podczas warsztatu wskazują na wiele cech osobowości, które idealna asystentka powinna posiadać. Cechy te wynikają z połączenia poszczególnych wartości i kompetencji, a także z ich przyporządkowania poszczególnym obszarom ciała człowieka, które mają znaczenie symboliczne. Interpretacja symboli zawartych w tej „postaci” pozwala wiele powiedzieć o osobie asystentki idealnej.
● Ręce
Jedną z najbardziej charakterystycznych cech postaci jest to, że posiada ona wiele rąk, a więc jest pracowita i wiele zadań wykonuje jednocześnie, co jest „chlebem powszednim” pracy asystentek. Ręce to doskonałe narzędzia i takimi są też zawodowe kompetencje asystentki, a wszystkie one wyrastają, wypływają z jej uczciwości, z „kręgosłupa moralnego”. Tak, jakby działanie i praca bez uczciwości w ogóle nie była możliwa – jeśli ma działać, to tylko w sposób uczciwy. Mówiąc krótko: idealna asystentka pracuje bardzo dużo i szybko, wykonując wiele zadań równolegle, a swoją pracę zawsze wykonuje uczciwie.
● Kręgosłup
Uczciwość i moralność powinny znaleźć się na ważnym miejscu w każdym zawodzie, jednak te wartości mają szczególne znaczenie w zawodzie asystentki ze względu na charakter pracy, czyli funkcję wspomagania pracy innych i dostęp do wielu informacji. Kręgosłup jest tym, co łączy wszystkie części człowieka, a także pozwala mu wyprostować się, co odróżnia go od innych stworzeń. Kręgosłup ma jednak wiele wspólnego z wężem, a wąż jest symbolem upadku, dlatego trzeba stale przezwyciężać tę tendencję uczciwością i dążeniem do urzeczywistniania wyższych wartości. Kręgosłup bywa również porównywany z drzewem i podobnie jak ono „łączy ziemię z niebem”, czyli – w przypadku człowieka – jego „podstawę” z jego głową. Uczciwe drzewo to takie, które rośnie prosto, zmierzając najkrótszą drogą w stronę słońca. Jak to ma się do osobowości asystentki? Oprócz uczciwości i moralności jako takiej, obraz ten wskazuje na takie cechy, jak prostolinijność, szczerość, silna wola, wytrwałość, determinacja.
● Podstawa
Nogi są podstawą człowieka, dają mu kontakt z podłożem i dźwigają całe ciało. Osobowość idealnej asystentki opiera się na byciu potrzebną i pomocną, u jej podstawy leżą dwie wartości, dwa motywy: „poczucie bycia potrzebnym” i „chęć pomocy”. Są one bardzo ważne w pracy asystentki i uzupełniają się nawzajem. Praca asystentki pełni przede wszystkim funkcję wspomagania pracy innych, i to w tak dużym stopniu, że bez jej pracy skuteczne i efektywne funkcjonowanie firmy najczęściej nie byłoby możliwe. Ale przy wspieraniu, pomaganiu innym w wykonywaniu ich zadań bardzo ważna jest świadomość bycia potrzebną. Bez tej drugiej „nogi” osobowość byłaby bardzo niestabilna. Innymi słowy – asystentka, także ta idealna, musi wiedzieć i czuć, że jest potrzebna, a jej praca jest doceniana. To świadczy o bardzo osobistym traktowaniu pracy, o chęci realizowania się w niej, a czasami nawet o posiadaniu pewnego rodzaju „misji”.
● Istota
Serce często uważa się za siedlisko uczuć, szczególnie tych wyższych. W sercu niejako mieści się istota człowieka, esencja jego człowieczeństwa. W tym sensie jest to centralne miejsce ciała, które niesie ogromny ładunek symboliczny. Co „leży na sercu” idealnej asystentce? „Postrzeganie pracy jako wartości samej w sobie” oraz „szeroko pojęte dobro firmy”. Już dawno zauważono, że to, co człowieka najbardziej motywuje, to zamiłowanie do samej pracy, wykonywanie jej jak najlepiej w celu doskonalenia się, a nie tylko „dla chleba”. Tak więc idealna asystentka kocha swoją pracę i sprawia jej radość ciągłe doskonalenie się w niej. Druga z wymienionych „serdecznych” wartości pokazuje, że idealna asystentka utożsamia się ze swoją firmą, identyfikuje się z nią bardzo silnie.
● Korona
Głowa jest dla człowieka prawie tak samo ważna jak serce, a dla niektórych nawet ważniejsza. Głowa to dowódca czy kierownik lub „ukoronowanie” człowieka. „Wartości głowy” idealnej asystentki to „rozwój własny” i „szacunek”, przy czym ta pierwsza wartość wydaje się być nadrzędna, ponieważ została umieszczona najwyżej w „postaci idealnej asystentki”. I trudno o lepszy wybór, ponieważ właśnie „głowa”, czyli siedlisko umysłu i intelektu, powinna być głównym „motorem” rozwoju człowieka, ale i jego przedmiotem, ponieważ bez pracy nad swoim umysłem, intelektem, umiejętnościami psychologicznymi i charakterem żaden rozwój nie jest możliwy. „Szacunek” ma podwójne znaczenie: od „szacować”, czyli rozważać coś, oceniać, zastanawiać się oraz od „szanować”, czyli poważać, traktować z należną uwagą, chronić. W tym drugim znaczeniu szacunek może dotyczyć siebie oraz innych. Bez szacunku (w obu znaczeniach tego słowa, a także wobec siebie i innych) nie jest możliwy rozwój własny.
Na zakończenie analizy osobowości idealnej asystentki warto zauważyć, że szacunek do samej siebie bardzo często wiąże się z poczuciem bycia potrzebną, które jest jedną z „podstaw” osobowości idealnej asystentki. Te dwie wartości czy motywy dotyczą poczucia własnej wartości, co pokazuje, jak ważne jest ono w życiu zawodowym, skoro odniesienia do niego znajdują się i u „podstaw osobowości”, i w jej „głowie”.
W skrócie można więc powiedzieć, że osobowość idealnej asystentki opiera się na chęci pomocy i poczuciu bycia potrzebną, istotę jej działania w pracy stanowi uczciwość i moralność, a najgłębszą jej motywacją jest postrzeganie pracy jako wartości samej w sobie oraz dbanie o szeroko pojęte dobro firmy. Idealna asystentka ma na względzie szacunek do siebie i innych, jest rozważna oraz przykłada bardzo dużą wagę do rozwoju własnego. Ponadto posiada szereg kompetencji (których używa uczciwie i moralnie, ponieważ są ściśle powiązane w jej osobowości z tymi wartościami), takich jak zaangażowanie, dyskrecja, lojalność, asertywność, dobra organizacja pracy, umiejętność słuchania, wspieranie szefa, umiejętność współpracy, otwartość i komunikatywność.
Obraz osobowości asystentki stworzony podczas warsztatu jest mocno wyidealizowany, ale takie było zadanie. Mimo tych wspaniałych cech wyraźnie widać, że „wzorcowa” asystentka jest normalnym człowiekiem, czyli kimś potrzebującym uznania, a także kimś, kto musi zmagać się ze swoimi wadami. Wyraźnie widać też cztery wymienione niżej właściwości, w konfiguracji specyficznej dla zawodu asystentki:
1. Koncentracja funkcji zawodowej wokół wspierania innych w wykonywaniu ich zadań.
2. Silne dążenie do własnego rozwoju zawodowego i etycznego.
3. Potrzeba uznania, szacunku, bycia potrzebną.
4. Kompetencje związane ze współpracą, relacjami z ludźmi i wielozadaniowością.
Nie wiadomo, na ile przedstawiony obraz jest reprezentatywny dla większości asystentek. Autorki zbiorowego dzieła, czyli „postaci idealnej asystentki”, wyraziły jedynie swoją wizję.
