Przy planowaniu istotnym elementem jest wymiar aktywności, który  jest niewidoczny w matrycy Eisenhowera. Druga ćwiartka matrycy pozwala nam na planowanie proaktywne, czyli takie, które wyprzedza bieg wydarzeń, powoduje podejmowanie inicjatywy i poszukiwanie nowych dziedzin, w których można kreatywnie działać. W przeciwieństwie do planowania proaktywnego, planowanie reaktywne cechuje się: planowaniem działań na skutek nieprzewidzianych wydarzeń, koncentracją na spełnianiu cudzych próśb i poleceń oraz rozwiązywaniu problemów innych.

Nasza praca wymaga zarówno planowania proaktywnego, jak i reaktywnego. Jednak skuteczne zarządzanie sobą w czasie opiera się przede wszystkim na planowaniu proaktywnym oraz na konsekwentnym realizowaniu tego planu. Najprostszym sposobem jest posłuchanie siebie, ponieważ osoby proaktywne i reaktywne mówią innym językiem. Język ludzi myślących i postępujących reaktywnie pokazuje, że nie biorą oni odpowiedzialności za własne zachowanie. To będą wypowiedzi typu: „Na nic nie mam czasu”, „Muszę to zrobić”, „Nie mogę tego wykonać”, „Ona mnie denerwuje”. Wszystkie te zdania pokazują, że nadawca nie przejmuje kontroli nad własnym życiem, tylko pozwala, by inni ludzie decydowali o tym, co się z nim dzieje. Język ludzi proaktywnych jest inny, gdyż są to ludzie, którzy sami sterują własnym życiem. Osoba proaktywna zamiast „nie mogę tego zrobić”, powie:, „Co mogę zrobić w tej sprawie, aby osiągnąć zamierzony cel”, zamiast: „Ona mnie denerwuje”, stwierdzi: „Potrafię kontrolować swoje uczucia” itp. Pamiętaj, że używanie języka reaktywnego jest nawykiem, który działa jak samospełniająca się przepowiednia. Na szczęście, używanie języka reaktywnego jest tylko nawykiem. Można go zmienić. Specjaliści od asertywności nazywają język reaktywny Głosem Rodzica i zalecają, by go zamienić na Głos Dorosłego (język proaktywny). Głos Rodzica i Głos Dorosłego to konstrukty psychologiczne pochodzące z analizy transakcyjnej, której autorem jest Eric Berne. Szczegółowe informacje na temat koncepcji osobowości wg analizy transakcyjnej, znajdziemy min. w Książce Ercia Berne „W co grają ludzie”, „Dzień dobry...i co dalej”.